Δυο κρακελαρισμένα μπουκάλια και δυο βαζάκια για ρεσώ που πήγα δωράκια σε ένα φιλικό μας σπίτι στάθηκαν η αιτία που η παρακάτω νταμιτζάνα έφτασε στα χέρια μου. Μια κυρία που ήταν εκεί ενθουσιάστηκε με τα δωράκια και μου ζήτησε να της φτιάξω μια νταμιτζάνα που είχε από την μητέρα της. Όταν έφτασε στα χέρια μου δεν είχα ιδέα τι μπορούσα να κάνω με αυτό το "τεράστιο" αντικείμενο που είχα μπρος μου. Πολλές ιδέες περνούσαν από το μυαλό μου μέχρι που άρχισα να ψάχνω για το κατάλληλο μοτίβο που θα χρησιμοποιούσα. Μέτρησα το κάτω μέρος της και παράγγειλα τρία διαφορετικά ριζόχαρτα.
Την πέρασα με κρακελέ ενός συστατικού και την έβαψα στο χρώμα του πάγου.
Κόλλησα το ριζόχαρτο και με μερικές πινελιές έδεσα το μοτίβο με το υπόλοιπο σώμα της φιάλης.
Στόλιζε το σαλόνι μου για μήνες μέχρι να επιστρέψει στα χέρια της ιδιοκτήτριάς της.
Όσοι την έβλεπαν ενθουσιάζονταν με το αποτέλεσμα. Κάποιοι μάλιστα ήταν πρόθυμοι και να την αγοράσουν ακόμα. Η νταμιτζάνα δεν χαρίστηκε αλλού, ούτε φυσικά πουλήθηκε και η ιδιοκτήτριά της την παρέλαβε μέσω τρίτων όπως ακριβώς την είχε στείλει και σε μένα.
Με την νταμιτζάνα και τις παρακάτω φωτογραφίες -πριν και μετά- πήρα μέρος στο "άλλαξέ το" που διοργάνωσε η φίλη μας Αριστέα τον περασμένο Ιούνιο.
Ένα νέο "άλλαξέ το" όμως έκλεισε την αυλαία του την περασμένη Πέμπτη.
Η συμμετοχή μου αυτή τη φορά κάτι εντελώς διαφορετικό.
Οι καρέκλες που είχα στην κουζίνα μου ήταν όλες για πέταμα. Έπρεπε να κάθεσαι αφού έχεις κάνει πρώτα τον σταυρό σου ότι δεν θα βρεθείς στο πάτωμα.
Ο σύζυγός μου ασχολήθηκε μισή μέρα μαζί τους με βίδες και κόλλα (κι η αλήθεια είναι πως έγιναν πιο στέρεες κι από καινούργιες).
Έλα όμως που σε κάποια σημεία φαίνονταν οι βίδες.
Η απόφασή μου να τις πετάξω και να αγοράσω καινούργιες ήταν πλέον δεδομένη.
Μια επίσκεψη όμως στα καταστήματα και οι τιμές που έβλεπα να έχει μια καλή καρέκλα ξύπνησαν το δημιουργικό μου οίστρο.
Και έχοντας στο μυαλό μια τραπεζαρία που είδα σε μια βιτρίνα γύρισα σπίτι με χρώματα και έφτιαξα την δική μου απόχρωση. Τρίψιμο, στοκάρισμα και δυο χέρια χρώμα. Το δεύτερο χέρι δυο-τρεις τόνους πιο απαλό.
Έλα όμως που σε κάποια σημεία φαίνονταν οι βίδες.
Η απόφασή μου να τις πετάξω και να αγοράσω καινούργιες ήταν πλέον δεδομένη.
Μια επίσκεψη όμως στα καταστήματα και οι τιμές που έβλεπα να έχει μια καλή καρέκλα ξύπνησαν το δημιουργικό μου οίστρο.
Και έχοντας στο μυαλό μια τραπεζαρία που είδα σε μια βιτρίνα γύρισα σπίτι με χρώματα και έφτιαξα την δική μου απόχρωση. Τρίψιμο, στοκάρισμα και δυο χέρια χρώμα. Το δεύτερο χέρι δυο-τρεις τόνους πιο απαλό.
Ένα καινούργιο ύφασμα στα καθίσματα, βάψιμο στο ίδιο χρώμα τα πόδια και η βάση του τραπεζιού, και η συμμετοχή μου έτοιμη προς ψήφο.
Ψήφους πήρε ελάχιστους, λίγο ακόμα και θα "ψοφούσε" δηλαδή, αλλά δικαιολογημένα με τόσο όμορφες συμμετοχές.
Να σας ευχαριστήσω όλους όσους ψηφίσατε την συμμετοχή μου και την Αριστέα για την φιλοξενία στον χώρο της!
