Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2015

Το παραμύθι των Χριστουγέννων! ( Σκέψεις και εικόνες #3 )



Μια φορά κι έναν καιρό δρόμο πήραμε, δρόμο αφήσαμε.....


...ακολουθήσαμε μαγικά σημάδια και φτάσαμε στο πάρκο των Χριστουγέννων.


Η βασίλισσα του χιονιού με το άρμα της μας υποδέχτηκε.


Χαθήκαμε για λίγο μέσα στο παραμύθι.
Κι όταν ο γίγαντας κοιμήθηκε...


.... η καλόκαρδη γυναίκα του μας βοήθησε.



Μέσα στη χώρα της βασίλισσας του χιονιού γνωρίσαμε  πλάσματα κάθε λογής....


....μα ακολουθήσαμε την αγνή καρδιά...


...που έφτασε στο παγωμένο παλάτι της βασίλισσας....


...και ελευθέρωσε τον παγιδευμένο φίλο της με τα δάκρυα της.



Λίγο πριν φτάσουμε στο "ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα"  είδαμε για άλλη μια φορά πως η αγάπη όλα τα νικά.


Το παραμύθι τελειώνει αλλά μέσα στη νύχτα φωτισμένα μονοπάτια θα μας οδηγήσουν


σε στέκια ξεκούρασης,


και νεραιδόσπιτα.


Χαμογελαστές καραμέλες


θα μας διαφημίσουν το λιχουδόσπιτο!


Ο  χιονάνθρωπος


και το τεράστιο μανιτάρι


στολίζουν το σπιτάκι του Αι- Βασίλη....


....όσο ο ίδιος περιμένει καρτερικά τα παιδιά και τα γράμματα τους.


Τα ξωτικά το ρίχνουν στο παιχνίδι...


...και όλα τα σπίτια είναι ντυμένα με τα γιορτινά τους.


Η ανάρτηση είναι για το "Σκέψεις και εικόνες" που διοργανώνει η Μαρία από το "Μια ματιά στον ήλιο με γιορτινά".

Οι φωτογραφίες είναι από το Χριστουγεννιάτικο πάρκο που έχει στηθεί στο πάρκο των Υψηλών Αλωνίων του Αιγίου και το παραμύθι που εξελίσσεται στο χώρο  είναι από το γνωστό παραμύθι "Η βασίλισσα του χιονιού". 



Σας εύχομαι χρόνια πολλά  και Καλή Πρωτοχρονιά!!!





Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2015

Photo a day 8-19 November


"Αν προσέξετε στη φύση, τα όμοια δέντρα έχουν σχεδόν
το ίδιο σχήμα. Ελάχιστα ξεφεύγουν.
Δείτε, ας πούμε, τις ελιές, τα έλατα, τις νερατζιές....
Μόνο οι ευκάλυπτοι διαφέρουν.
Παίρνουν συνήθως τη μορφή που τους χαρίζει ο άνεμος.
Οι Ευκάλυπτοι είναι μοναχικοί. Απόμακροι. Στοχαστικοί.
Μοιάζει σα να σηκώνουν στα κλαδιά τους
όλη τη λύπη των ανθρώπων.
Κι η λύπη δεν είχε ποτέ γνώριμο σχήμα.
Κρέμεται πάντα σιωπηλά, κάτω απ' το φως του ήλιου,
σαν τα κλαδιά του ευκάλυπτου."
                                     
                                                  "Ξεφυλλίζοντας τη σιωπή"
                                                        Αλκυόνη Παπαδάκη



Με ένα ξύλινο βαγόνι ταξιδεύω
στου ονείρου μου το φως να φτάσω. 
Χρυσαφένιες δύσεις συναντώ 
μακρυά από μαύρο και καταιγίδες.
Τα κατσαρά πέπλα της φύσης αγγίζω
και αφουγκράζομαι κάθε πλάσμα σε αυτή.
Σαν έναν ακόμα ονειροπόλο
που όταν πετάει εκεί ψηλά
μόνη του έγνοια η ειρήνη
στον κόσμο, το νου και την καρδιά.

Day 8.....Wooden


Day 9.....Distraction


Day 10.....Golden


Day 11....Blank


Day 12.....curly


Day 13 & 14......One word & peace


Day 15.....flying


Day 16....bottle


Day 17....triangle


Day 18...flora


Day 19....Fauna






Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2015

Το ταξίδι ενός φλιτζανιού...


Ξέρω ότι δείχνω ως ένα συνηθισμένο φλιτζανάκι που φωτογραφίζεται πάνω στο πιατελάκι του αλλά η ιστορία του δικού μου ταξιδιού άλλαξε την εμφάνισή μου πριν ένα χρόνο.
Το ταξίδι ξεκίνησε πριν πενήντα τρία χρόνια. Δεν ζούσα βέβαια τότε μα τα χρόνια που πέρασα μαζί της μου διηγήθηκαν όλα όσα κι εγώ θα προσπαθήσω να σας μεταφέρω.


Δεκάχρονα παιδιά και οι δυο τον καιρό του πολέμου. Γράμματα έμαθαν. Εκείνος διαβάζοντας κάτω από το δέντρο που φύλαγε τα πρόβατα του πατέρα του - συγκεκριμένα τα ξένα πρόβατα που είχε αναλάβει η οικογένειά του προκειμένου να έχει στέγη και τροφή - και εκείνη από τον θείο της και δάσκαλο του μικρού χωριού που μεγάλωνε. 
Κάτω από αντίξοες συνθήκες βρέθηκαν να κατοικούν στην ίδια πόλη. (συγκλονιστικές οι ιστορίες και των δυο που αποτελούν από μόνες τους ένα ολόκληρο κεφάλαιο η καθεμιά ).

Τα χρόνια περνούσαν και οι δυο νέοι δεν έτυχε να συναντηθούν. 
Η μοίρα όμως είχε φτιαγμένο για εκείνους  το καλύτερο σενάριο. 
Ένα προξενιό τους ένωσε στην ηλικία των 30 χρόνων.
Από την πρώτη μέρα που έζησαν μαζί εκείνος έφτιαχνε το πρωινό τους καφεδάκι ( βγαίνοντας στην σύνταξη ανέλαβε και τον απογευματινό). Θα το έπιναν μαζί ή θα το άφηνε σκεπασμένο με ένα πανάκι στο τραπέζι της κουζίνας για να το βρει εκείνη όταν ξυπνήσει. Αυτό συνεχίστηκε για πενήντα τρία ολόκληρα χρόνια. 
Η μόνη τους διαφορά ήταν στα φλιτζάνια. Εκείνος πιστός στο παραδοσιακό λευκό και παχύ φλιτζάνι του ελληνικού καφέ, ενώ εκείνη προτιμούσε πάντα τα λουλουδάτα φλιτζάνια. Εγώ λοιπόν ήμουν το τελευταίο από ένα  τέτοιο σετ φλιτζανιών.
Πριν ένα χρόνο εκείνη έφυγε!
Μέρες ολάκερες έμεινα πάνω στην βάση μου χωρίς κανένας να με ακουμπήσει. 
 Εκείνος δεν έφτιαχνε πια καφέ και ας τον παρακαλούσε η κόρη του -που μένουν στο ίδιο σπίτι- να πιούν μαζί ένα καφεδάκι.
Την ίδια άρνηση είχε κι όλο το διάστημα που εκείνη ήταν στο νοσοκομείο. 
Το ίδιο έκανε κι εκείνη όταν ήταν στο νοσοκομείο εκείνος. 
Πέρασαν μέρες. Δέκα πάνω κάτω.
Κι έφτασε εκείνο το πρωινό που ξυπνώντας η κόρη βλέπει στο τραπέζι της κουζίνας ένα φλιτζάνι σκεπασμένο με μια χαρτοπετσέτα. Ένα χαμόγελο εμφανίστηκε μεμιάς στο πρόσωπό της. 
Ήταν σίγουρη πως είχε πιεί και ο πατέρας της. 
Αυτό που δεν μπορούσε με τίποτα όμως να φανταστεί ήταν πως ο καφές του ήταν πια σερβιρισμένος μέσα σε μένα. 
Στο φλιτζάνι της!



 Από εκείνη τη μέρα με τοποθετούν σε ένα άλλο πιατελάκι.
Τι απέγινε το δικό μου;
Δεν έμαθα ακόμα......



Η ιστορία είναι αληθινή και γράφτηκε για "Το ταξίδι ενός φλιτζανιού" που διοργανώνει η Πέτρα από το blog " Ο πιο πιστός φίλος του σκύλου".




Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2015

Στο χρώμα της ελπίδας ( 17ο Φωτογραφίζειν )


"Τα χρώματα της γης" ήταν το θέμα της φωτογράφισης για τον 17ο διαγωνισμό του "Φωτογραφίζειν"  που διοργανώνει η Μαρία από το "Μια ματιά στον ήλιο με γιορτινά". 
"Στο χρώμα της ελπίδας " ο τίτλος της δικής μου συμμετοχής με την παρακάτω φωτογραφία.



Η φωτογραφία τραβήχτηκε τον Απρίλιο του 2015 στην διαδρομή μας από το χωριό  Άνω Βλασία Αχαΐας προς τους καταρράκτες του Αγίου Ταξιάρχη. 



Το 18ο "Φωτογραφίζειν" έχει σημάνει την έναρξή του και περιμένει τις συμμετοχές μας μέχρι τις 14 Νοεμβρίου.
Το θέμα του όπως και τους κανόνες του διαγωνισμού μπορείτε να δείτε στο μπλογκ της Μαρίας, εδώ.



Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2015

After all.....


O K. Ντίγκενς είπε : << Αισιόδοξος είναι ο άνθρωπος που βλέπει φως εκεί που δεν υπάρχει>>.
Εγώ θέλω να πιστεύω πως αισιόδοξος είναι ο άνθρωπος που ανακαλύπτει το φως που δεν βλέπουν οι άλλοι.
Εκείνο το φως που περίμενε και η Σκάρλετ ο' Χάρα σε κάθε καινούργια μέρα που ξημέρωνε.
Σαν άλλη Σκάρλετ ο' Χάρα κι εγώ για να πάρω δύναμη και να συνεχίσω περιμένω πολλές φορές την επόμενη μέρα. Θα διορθώσει τα λάθη της προηγούμενης, όχι κάνοντας θαύματα αλλά βάζοντας το καθετί στην θέση του.
Η ζωή μου δεν περνάει πάνω σε ροζ συννεφάκια, ούτε έχω αντιμετωπίσει μόνο πουπουλένιες καταστάσεις. Συνεχίζω όμως γιατί ξέρω πως όλα θα πάνε καλύτερα.
Εύχομαι σε όλους μας να μπορούμε να ανακαλύπτουμε εκείνο το φως που θα μας δίνει την δύναμη.

Με αφορμή την πρώτη φωτογραφία βρήκα την ευκαιρία να μοιραστώ μαζί σας το παραπάνω κείμενο που είχα γράψει στο ταξιδιάρικο "ημερολόγιο αισιοδοξίας" της Κατερίνας.


Day 7: A quote



Day 1: two


Day 2: flat



Day 3: cutlery


Day 4: childhood


Day 5: 6 o'clock


Day 6: A face



Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2015

Photo a day 11-31 October

Μοναχικοί περίπατοι στη φύση ή περίπατοι με αγαπημένα πρόσωπα, ταξίδια που αφήνουν όμορφες αναμνήσεις ( ειδικά μετά από προσωπικές καταιγίδες ), συναντήσεις και ανταλλαγή απόψεων με πολλούς ανθρώπους - γνωστούς και άγνωστους-, ατελείωτες ολονύχτιες συζητήσεις με την καλύτερή σου φίλη, ανακάτεμα υλικών στην κουζίνα και ένα λερωμένο από παγωτό μουτράκι να σου χαρίζει το καλύτερό του χαμόγελο.

Day 31:  One


Day 30: Z is for.....



Day 29: Y is for....yellow



Day 28: X is for....



Day 27: W is for wall and window!



Day 26: V is for view


Day 25: U is for....under the mushroom


Day 24: T is for....Tree


Day 23: S is for...ship


Day 22: R is for.....river


Day 21: Q is for.....quietly


Day 20 : P is for....park



Day 19: O is for....only one




Day 18: N is for.....nature



Day 17: M is for....moon




Day 16: L is for.....leaf






Day 15: K is for....kitchen




Day 14: J is for .....joystick



Day 13: I is for.... ice cream




Day 12: H is for....horse




Day 11:  G is for.....goat