Diary of Bliss 2013 # 8 #

Καλώ το ασανσέρ στο τρίτο όροφο. Μέρες τώρα θα έλεγε κανείς πως έχει μάθει καλά την διαδρομή μου. Από τον τρίτο στον πρώτο όροφο , στον διάδρομο αριστερά και δεύτερη πόρτα δεξιά στο κυλικείο της κλινικής.

Αυτή την φορά όμως μια νεαρή κοπελιά στην μέση του διαδρόμου θα τραβήξει την προσοχή μου. 

Κρατάει στα χέρια της ένα χαρτί Α4 και κοιτάζει με απορία ολόγυρά της.

Περνώντας δίπλα της με ρωτάει ευγενικά  << Σας παρακαλώ, μπορείτε να μου πείτε που είναι το κυλικείο; >>

Της δείχνω την μεγάλη ταμπέλα που κρέμεται μερικά  μόλις μέτρα μακρυά μας, και χαμογελώντας της απαντώ  <<Εκεί >>.

Την προσπερνάω και πάω στο κυλικείο. Παίρνω το καφεδάκι μου και βγαίνω στην βεράντα να τον απολαύσω παρεούλα με την κακή μου συνήθεια .

Φτιάχνω ένα τσιγάρο.. ...δεν προλαβαίνω να το ανάψω και το κορίτσι του διαδρόμου στέκεται από πάνω μου και με ρωτά αν μπορεί να καθίσει μαζί μου. 

Κι  ενώ πίνω την πρώτη γουλιά του καφέ μου παρατηρώ την κοπέλα ανήσυχη. 

Κοιτάζει μια εμένα μια το χαρτί που έχει μπροστά της και είναι ολοφάνερο πως κάτι θέλει να μου πει. 

Η αλήθεια είναι πως επειδή στο διάδρομο στέκονταν έξω από το μικροβιολογικό εργαστήριο ανησύχησα πως κάτι κακό συμβαίνει. 

Κάπου  εκεί αρχίζει ο παρακάτω διάλογος....

Εγώ : Έχεις κάτι; Σε βλέπω ταραγμένη.

Κορίτσι : Ήρθα να ζητήσω δουλειά και μου έδωσαν να συμπληρώσω αυτή την αίτηση.

Εγώ : Ωραία της απαντώ...και της δίνω το περιοδικό που κρατούσα για να ακουμπήσει την αίτηση και να την συμπληρώσει..

Κορίτσι: Μήπως θα μπορούσατε να με βοηθήσετε να την συμπληρώσω;

Εγώ : Φυσικά. Γράψε τα στοιχεία σου και θα δούμε τι θα συμπληρώσουμε παρακάτω.

Κορίτσι : Ορίστε η ταυτότητά μου....

Σε αυτό το σημείο καταλαβαίνω πως το άγνωστο κορίτσι στο διάδρομο μπορεί να έβλεπε από ώρα την ταμπέλα του κυλικείου αλλά δεν ήξερε να διαβάζει. 

Χωρίς να την φέρω σε δύσκολη θέση παίρνω την ταυτότητά της και την αίτηση μπροστά μου και αρχίζω να την συμπληρώνω.

Ταυτόχρονα συζητάμε. 

Μαθαίνω πως είναι 30 χρονών, παντρεμένη με δυο ανήλικα παιδιά και τον τελευταίο χρόνο εκείνη και ο άντρας της είναι άνεργοι.

Γεννημένη σε άλλη χώρα και μόνιμος κάτοικος Ελλάδας τα τελευταία 19 χρόνια.

Δεν ξέρω τι να γράψω στις σπουδές....ούτε εκείνη γνωρίζει να μου πει...

Δεν μπορούμε να συμπληρώσουμε τίποτα στο ξένες γλώσσες, τα μεταπτυχιακά, γνώσεις υπολογιστών.....μόνο στο "Άλλα προσόντα" γράφουμε : καθαρισμός σπιτιών και γραφείων!!

Τελειώνουμε την αίτηση και συνεχίζουμε να συζητάμε διάφορα.

Κάπου εκεί εμφανίζεται ο γιος μου και μου ζητάει ψιλά να πάρει καφέ.

Του λέω πως ξέχασα το πορτοφόλι μου και πως δεν έχω καθόλου χρήματα επάνω μου.

Το κορίτσι που δεν ήταν πια "άγνωστο" βγάζει από την τσάντα της ένα κέρμα και του λέει πως τον κερνά εκείνη.

Όσο εκείνος αρνιόνταν πεισματικά να το δεχτεί , τον ρωτάει

 αν γέννησε η γυναίκα του και βρισκόμαστε εκεί. 

Όταν ακούει από τον γιο μου να του λέει για τον αδερφό του και το σοβαρότατο χειρουργείο που έχει κάνει, ζητάει συγνώμη που μας καθυστερεί με τα δικά της.

Επειδή στα μέρη μας δεν πίνουμε καφέ στην υγειά των άλλων, με αυτό το κέρμα που άφησε τελικά πάνω στο τραπεζάκι φεύγοντας , αγοράζουμε τέσσερα μπουκαλάκια νερό.

Ανεβαίνουμε στον τρίτο όροφο όπου βρίσκεται ο "μικρός" μας με συντροφιά τόση ώρα τον πατέρα του. Παίρνουμε από ένα μπουκάλι νερό ο καθένας και πίνουμε στην υγειά της.......

Έχει περάσει ακριβώς μια εβδομάδα  από εκείνη την μέρα! 
Η αγωνία και η ταλαιπωρία εξασθενούν σιγά σιγά από την μνήμη.
 Άνθρωποι όμως σαν εκείνο το κορίτσι μένουν για πάντα στην καρδιά μας...... 

  Tο post είναι μέρος του παιχνιδιού που διοργανώνει η Κατερίνα
http://positive-thinking-greece.blogspot.gr/2013/01/blog-post_16.html  

 mystickland.blogspot.gr
princess-airis.blogspot.gr
gunaikiesypotheseis.blogspot.gr
confusedmindblog.blogspot.gr
vasiakarepi.blogspot.gr
beloved-ideas.blogspot.gr
armoniaart.blogspot.gr
miaanapnoi.blogspot.gr
syllegw-stigmes.blogspot.gr