Photo a day ( July )

Day 1.........Happiness is.....

Στιγμές....

Day 2.....Shoes

Ζητείται δασκάλα εκμάθησης ψηλοτακουνοπερπατήματος!!

Day 3.....Cold

Day 4....Red, white or blue

Day 5.....Love

Day 6.....Fave smell

Day 7.....Where you are

Day 8....Path

Day 9...three things

Day 10.....Smooth

Day 11.......I wore this 

Θα μπορούσε να είναι και το δικό μου πόδι...... είκοσι χρόνια πριν!! :))

Day 12....A bad habit

Μα είναι στάση σκύλου αυτή;;;; 

Day 13......4 o'clock

Day 14.......Edible

Day 15......outside the window

Day 16......Bottle

Ντεκουπάζ με χαρτοπετσέτα!!

Day 17.....Inspirational

Day 18......Number

Day 19......Building

Day 20........Hot

Day 21........Fave food

Μετά τα κανελόνια βέβαια!!

Day 22........Grey

Στη Σπηλιά του Δράκου!!

Day 23....I drew this....

Πέρυσι έκανα την πρώτη απόπειρα να ζωγραφίσω! Φέτος το προχώρησα λίγο παραπάνω.....:)) 
Με την καινούργια όψη συμμετέχω και πάλι στον φετινό καλοκαιρινό διαγωνισμό με τον οποίο το Δελφινάκι μας γιορτάζει την αγαπημένη του  εποχή!
Άντε.....και του χρόνου τα υπόλοιπα!!!

Day 24........D is for....

Day 25.....Ground

Day 26.....The everyday

Day 27.......Black+white

Day 28..........This is new!!

Day 29.......Perspective

Πέντε χιλιόμετρα περίπατος ακόμα....

Day 30........Friendship

Day 31.......workspace

Με την παρακάτω φωτογραφία συμμετέχω και στον  διαγωνισμό με τις "vintage και ρομαντικές φωτογραφίες"  που διοργανώνει επίσης το Δελφινάκι μας! 

Με την λίστα του Ιουλίου συμπλήρωσα δεκατρείς μήνες συμμετοχής μου στο φωτογραφικό παιχνίδι του photo a day!!

Στο σημείο αυτό σκέφτομαι να κάνω ένα μικρό διάλειμμα.
Ωστόσο η λίστα Αυγούστου είναι έτοιμη για όποιον επιθυμεί να την ακολουθήσει.

Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε στο Fatmumslim

Μια νύχτα που κράτησε χρόνια.....

Όχι, όχι!! Δεν αναφέρομαι στην βραδιά της γιορτής μου!! 
Εκείνη έκλεισε ξημερώματα,  ανήμερα του Αγίου Παντελεήμονα με τους ίδιους φίλους που όλο το προηγούμενο χρόνο έζησαν μαζί μας την αγωνία για το παιδί μας και μας συμπαραστάθηκαν από το πρώτο λεπτό σε αυτή  την δοκιμασία. 
Ένας κύκλος όμως έκλεισε, κι ένας καινούργιος ανοίγει.....
Την παραπάνω έκφραση την δανείστηκα από την κεντρική ηρωίδα στο βιβλίο της Βάσιας Ακαρέπη "Μια νύχτα που κράτησε χρόνια..."

Το συγκεκριμένο βιβλίο το κέρδισα πριν ένα μήνα στο giveaway της  γλυκύτατης Κατερίνας. 
Το παρέλαβα πριν λίγες μέρες  και είχα την χαρά χθες το βράδυ να γυρίσω και την τελευταία σελίδα του.

Ένα μυθιστόρημα που διαβάζεται εύκολα, δεν σε κουράζει με ατελείωτες περιγραφές και όμως μεταφέρει στο μέγιστο τόσο την ζωή των ηρώων της, όσο και την πραγματικότητα που επικρατεί ανάμεσα στους κατοίκους μιας κλειστής κοινωνίας.

Η ιστορία όπως περιγράφεται στο οπισθόφυλλο του βιβλίου :

Το ανατρεπτικό τέλος του δίνει την απάντηση! 

Να συμπληρώσω εδώ πως για μένα το συγκεκριμένο βιβλίο ήταν και ένα όμορφο ταξίδι σε μέρη αρκετά γνώριμα...

Ευχαριστώ πολύ την Κατερίνα που με αφορμή το giveaway της μου έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσω την Βάσια Ακαρέπη, αλλά και για την στήριξή της όταν την χρειαζόμουν..... καλύτερα να μην πω περισσότερα...όλοι γνωρίζουμε πως η Κατερίνα είναι ένα ζεστό και δοτικό πλάσμα.
Ευχαριστώ επίσης και την Βάσια Ακαρέπη για την προσφορά του βιβλίου της!!! Της εύχομαι καλή επιτυχία και πολλές πολλές συνέχειες!!

Χρόνια πολλά......

.....σε Μένα!!!

Χρόνια πολλά κι ευτυχισμένα!!!

Σας κερνάω όλους από το γλυκό που μου έφερε χθες η αγαπημένη μου θεία Σοφία. 

.....και ένα παγωμένο sangria....

Και του χρόνου σε όλες τις συνονόματες!!!

Να μας χαιρόμαστε!!

Λιμναίος Οικισμός Δισπηλιού!!

Λίγο πριν τον τελικό μας προορισμό που είναι η πόλη της Καστοριάς, κάνουμε μια μικρή παράκαμψη και βρισκόμαστε  στο Δισπηλιό. 

Ο λιμναίος οικισμός που θα συναντήσουμε εκεί μαρτυρά πως η περιοχή κατοικούνταν από τα νεολιθικά χρόνια.

Ο οικισμός χρονολογείται γύρω στο 5000 π.Χ. και θεωρείται από τους αρχαιότερους λιμναίους οικισμούς στην Ευρώπη. 

Ανακαλύφτηκε τυχαία όταν το 1932  ( χρονιά ανομβρίας )  η στάθμη της λίμνης κατέβηκε αρκετά και έτσι οι χιλιάδες διαβρωμένοι πάσσαλοι που εμφανίστηκαν μιλούσαν για τα σπίτια της λίμνης.

Ενώ πραγματοποιήθηκαν έρευνες στην περιοχή τόσο στην δεκαετία του 1930 από τον καθηγητή Α. Κεραμόπουλο όσο και το 1965 από τον καθηγητή της Αρχιτεκτονικής Σχολής του ΑΠΘ, Ν. Μουτσόπουλο, το 1992 η επιστημονική ομάδα του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ με επικεφαλής τον καθηγητή της Προϊστορικής Αρχαιολογίας Γ. Χουρμουζιάδη άρχισε να ερευνά συστηματικά τον λιμναίο οικισμό.

Το 2000 δημιουργήθηκε το Οικομουσείο όπου ο επισκέπτης έχει την δυνατότητα να απολαύσει την αναπαράσταση τμήματος του οικισμού, καθώς και του μικροπεριβάλλοντός του.

Τόσο η μορφή των σπιτιών, όσο και των υπαίθριων χώρων,  στηρίζεται στα επιστημονικά στοιχεία που προέκυψαν από τις ανασκαφές και στην διεθνή εμπειρία ανάλογων καταγραφών. 

Όσο πλησιάζουμε τον οικισμό,  οι σύγχρονες προσπάθειες "αναπαραγωγής" των πρωτότυπων ανασκαφικών προτύπων είναι εντυπωσιακές.

Μέσα στην λίμνη τα σπίτια χτίζονται σε υπερυψωμένες πασσαλόπηκτες  πλατφόρμες για να είναι πάντα πάνω από το νερό.

Για τον σκελετό της κάθε καλύβας χρησιμοποιήθηκαν κορμοί δέντρων....

Οι τοίχοι  και η στέγη θα γίνουν με πιο λεπτά ξύλα και καλάμια από την λίμνη. Ο πηλός θα καλύψει τις χαραμάδες των τοίχων και του πατώματος, και τα άχυρα στην σκεπή θα ολοκληρώσουν την κατασκευή του σπιτιού του προϊστορικού Δισπηλιώτη.

Οι καλύβες που βρίσκονται στις όχθες έχουν επίσης χοντρά πατώματα από ξύλο, πέτρες και πηλό για να μη πλημμυρίζουν και γεμίζουν υγρασία.

Το σχήμα τους είναι ορθογώνιο...

.... ή κυκλικό.

Ο πληθυσμός του οικισμού  υπολογίζεται στους 3000 κατοίκους. Είτε μένουν στην στεριά, είτε στην όχθη, είτε στην καλύβα που είναι πάνω στην λίμνη, η ζωή όλων έχει συνδεθεί  με την τελευταία. 

Σε μεγάλους κορμούς δέντρων σκαλίζει τις βάρκες του ( μονόξυλα ). Τις χρησιμοποιεί για το ψάρεμα αλλά και για την εύκολη μετάβασή του στα γειτονικά χωριά χωρίς να κινδυνεύει από τα άγρια ζώα του δάσους.

Όσο δύσκολη και να δείχνει η ζωή των κατοίκων στο νεολιθικό χωριό τα ευρήματα αποδεικνύουν πως δεν είναι έρμαια του περιβάλλοντος.

Φτιάχνουν μαχαίρια από πέτρες. δρεπάνια με κοφτερές λεπίδες από μεγάλους πυρήνες πυριτόλιθου και με τις ποταμίσιες κροκάλες  τα μικρά και μεγάλα τσεκούρια. Τα κόκκαλα των ζώων μετατρέπονται σε βελόνες, μυτερά σουβλιά και σκαπτικά εργαλεία.

Με δίχτυα από λινάρι, κοκκάλινα αγκίστρια και καλάμια ο κάτοικος του οικισμού θα ψαρέψει.

Παρατηρώντας πως η λάσπη σκληραίνει με την φωτιά, κατασκευάζει κάθε λογής αγγεία που θα χρησιμοποιήσει για τις καθημερινές του ανάγκες.

Θα χρησιμοποιήσει τα δέρματα των ζώων για τον ρουχισμό του και τα βότανα για να θεραπεύσει τις ασθένειες.

Εντυπωσιακό εύρημα επίσης η ξύλινη πινακίδα που βρέθηκε με κάποιο είδος γραφής επάνω της.

Περίεργο αν αναλογιστεί κανείς πως η γραφή θεωρείται πως ξεκίνησε εκατοντάδες χρόνια αργότερα γύρω στο 3000 π.Χ στην Αίγυπτο.

Κι αφού όλη την μέρα ο άνθρωπος του νεολιθικού οικισμού εργαστεί σκληρά για την  επιβίωσή του , το βράδυ θα συναντήσει τους υπόλοιπους γύρω από την φωτιά έξω ή μέσα στην καλύβα....θα παίξει μουσική με την κοκκάλινη φλογέρα του και θα "ψάξουν" όλοι μαζί να κατανοήσουν τα δύσκολα και ανεξήγητα της ζωής!!!

Το Δισπηλιό βρίσκεται σε απόσταση 8 χιλιομέτρων από την Καστοριά και ο Λιμναίος Οικισμός στην νότια όχθη της λίμνης Ορεστιάδας ( ή λίμνη της Καστοριάς )