Πόσα πράγματα άραγε γύρω μας μας θυμίζουν ακόμα την αθωότητα;
Προσωπικά θα έλεγα μόνο ένα.....όσο όμως το σκέφτομαι τόσο ανακαλύπτω πολύ περισσότερα.
Αθωότητα υπάρχει σε κάθε γειτονιά όπου τα παιδιά παίζουν,φωνάζουν και γελούν....αρκεί να θελήσεις να συμμετέχεις μαζί τους και να γίνεις για λίγο παιδί.
Στα μωρά ή σε αυτά που αρχίζουν να επεξεργάζονται τα πάντα....κουτουλώντας δεξιά αριστερά μέχρι να στερεωθούν στα πόδια τους. Το βλέμμα τους τόσο καθαρό......να απλώνουν τα χεράκια να σε αγγίξουν και να γελάσουν με το χαμόγελο σου μόνο.
Αυτό θα απαντούσα μέχρι πριν λίγο ........τα παιδιά!!!
Συνειδητοποίησα όμως πως αθωότητα υπάρχει παντού ολόγυρά μας.
Την βρήκα στο δέντρο που είναι απέναντι από την θάλασσα και κοιτάζει το απέραντο γαλάζιο!!
Την βλέπω στα ψάρια μέσα στο ενυδρείο μου, που στην θέα κάθε σκιάς που τα πλησιάζει μαζεύονται καρτερικά να πάρουν την τροφή τους.
Στα σκυλάκια με τον τρόπο που μας υποδέχονται και την εμπιστοσύνη που μας δίνουν όταν τα "ταΐζουμε" φόλα.
Στα γατάκια που έρχονται να τριφτούν στα πόδια μας πριν τους κόψουμε κλωτσιά.
Στα "αλήτικα" πουλάκια που μας γεμίζουν το μπαλκόνι μας κουτσουλιές όταν έρχονται να βρουν νεράκι.
Στην ζέρμπερα που συμβολίζει την αθωότητα!
Στην ταινία "Γαλάζια Λίμνη" με την ιστορία των δυο παιδιών που μεγάλωσαν μόνα τους σε ένα νησί.
Σε παλιές Ελληνικές ταινίες με την αθωότητα να πρωταγωνιστεί.......
Στην πρόσφατη Patty το άσχημο εκείνο κοριτσάκι με τις πλεξούδες και τα μεγάλα γυαλιά.
Στον ροζ πάνθηρα........
Στο ουράνιο τόξο........
Είμαι σίγουρη πως αν προσπαθήσω θα ανακαλύψω πολλά ακόμα.
Όπως και να χει, μέσα από ολα αυτά, νιώθω να μυρίζω την αθωότητα των παιδικών μου χρόνων!!!
Το post αυτό είναι μέρος του παιχνιδιού The 24 Days Challenge που διοργανώνει το blog
mystickland
Συμμετέχοντες (μέχρι στιγμής) στην πρόκληση είναι οι:
