Για πρώτη χρονιά φέτος - μετά από εννιά χρόνια ως κάτοικος Πατρών - θα συμμετείχα σε γκρούπ στο Πατρινό Καρναβάλι.
Έχοντας όμως από την Δευτέρα στο νοσοκομείο τον πατέρα μου και άγνωστο για το πόσο θα νοσηλευτεί ακόμα, θέλω δεν θέλω, συμμετέχω στο "νοσοκομειακό καρναβάλι".
"Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο Θεός γελάει" έτσι δεν λένε; :)
Θα μπορούσα να σας μεταφέρω αμέτρητες εικόνες ντροπής , εικόνες με το χάσιμο κάθε αξιοπρέπειας του ανθρώπου που αρρωσταίνει και νοσηλεύεται σε δημόσιο νοσοκομείο ( για να μην είμαι άδικη, σε ορισμένες κλινικές )..
Δεν θα κάνω τίποτα όμως απ' όλα αυτά.
Θα σας μεταφέρω στο κλίμα του ξεφαντώματος, του γλεντιού, της χαράς και του γέλιου με μερικές φωτογραφίες από το περσινό Πατρινό Καρναβάλι.
Σας ζητώ συγνώμη που δεν κατάφερα να απαντήσω στα σχόλια της προηγούμενης ανάρτησης.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για τα καλά σας λόγια και τις ευχές.
Ελπίζω σύντομα να είμαι και πάλι κοντά σας!
Φιλιά πολλά!