Ο "τραυματισμός" της σκυλίτσας μας!!!

Κυριακή βράδυ και βρίσκομαι με τον καλό μου στο αγαπημένο μας στέκι.

Μετά από τόσες μέρες μέσα, εξαιτίας της υγείας μου, ένιωσα την ανάγκη να πάμε να πιούμε μια μπυρίτσα ( εγώ "σουμάδα" ήπια, αλλά τέλος πάντων ). 

Η μπύρα και το μεζεδάκι μας μόλις έχουν σερβιριστεί....όταν χτυπάει το τηλέφωνό μου.

Από την άλλη γραμμή ο γιος μου πανικοβλημένος : 

  -Τρέξτε γρήγορα... Η Νάλα χτύπησε! Βγήκε για λίγο στο μπαλκόνι και είναι γεμάτη αίματα στο πρόσωπο και τα πόδια. Δεν ξέρω τι να την κάνω!!

Εγώ: - Μα πως χτύπησε; Από τι;

Γιος : Εμ βέβαια....εσείς και τα παλιόξυλα που κουβαλήσατε στο μπαλκόνι. Έπαιζε εκεί και μάλλον γδάρθηκε από κάποιο ξύλο.

Εγώ : Βρε παιδί μου χτύπησε πολύ; Είναι καλά; Είναι όρθια, ξαπλωμένη, έχει διάθεση;

Γιος : Δεν ξέρω, μάνα!  Βέβαια ...όταν της έδωσα λίγο από την μπριζόλα μου έτρεξε με χαρά και το έφαγε. Τώρα είναι ξαπλωμένη πάλι.

Εγώ : Να πάρω τον κτηνίατρο; Να γυρίσουμε σπίτι; Τι θέλεις να κάνω;

Γιος : Θα την παρακολουθήσω για λίγο και θα δούμε. Άντε γειά!!!

Αφού δεν ξαναπήρε τηλέφωνο ξέχασα εντελώς το γεγονός μέχρι που μπαίνω στο σπίτι. Η Νάλα τρέχει όλο χαρά να με υποδεχτεί. Τρομάζω από την κατακόκκινη θέα της μούρης της!

 Βρέχω αμέσως βαμβάκι να την πλύνω απαλά μην την ξαναπληγώσω.

Εκείνη δεν δέχεται με τίποτα και την αφήνω στην ησυχία της.

Ανοίγοντας την μπαλκονόπορτα σήμερα το πρωί με έπιασε ένα υστερικό γέλιο.

Ένα πλαστικό ποτηράκι που χρησιμοποιώ για να διαλύσω την σκόνη αγιογραφίας ήταν πεσμένο

στα πλακάκια!!! 

Και τα υπολείμματα χρώματος που περιείχε;.......

ΚΟΚΚΙΝΟ!!!

Καλό ξημέρωμα!! :)