Έχω σκύλο....... πειράζει;

Με αφορμή το τηλεφώνημα μιας θείας μου, ένιωσα την ανάγκη να κάνω τη σημερινή ανάρτηση.

Από πολύ μικρή είχα την επιθυμία να αποκτήσω ένα σκυλάκι, αλλά οι γονείς μου αρχικά και στη συνέχεια ο σύζυγός μου ήταν κατηγορηματικά αντίθετοι.

Στην αυλή του πατρικού μου είχαμε πάντα γάτες. Έπαιζα μαζί τους, τις αγαπούσα. Θυμάμαι πόσες φορές έκλαψα για την απώλεια... της κάθε μιάς ξεχωριστά.  

Πολλά κατοικίδια πέρασαν από το σπίτι μου, πουλιά, χάμστερ, ψάρια, ιγκουάνα. Κανένα όμως δεν είχε καλύψει ποτέ το "κενό" μου.

Πριν 18 μήνες και εντελώς τυχαία άκουσα τον γιο μου να συζητάει με έναν φίλο του για το σκύλο που λίγες ώρες πριν επέστρεψαν στο pet-shop. Ένα χάσκυ 4 μηνών!

 Άπλωσα τις κεραίες μου και τα άκουσα όλα. 

Τρέχω στον μεγάλο μου γιο και τον ρωτάω: "Ξέρω πως θα ήθελες πολύ ένα σκύλο. Τι θα έλεγες αν σε λίγο έχουμε εδώ ένα χάσκυ;"

Είδα πως άστραψαν τα μάτια του!! Ένιωσα την χαρά του. Ήταν ίδια με την δική μου χαρά. 

Επόμενη κίνηση ήταν να αντιμετωπίσω τον σύζυγό μου. Μπαίνω διστακτική στο χώρο που βρίσκεται, αλλά του μιλάω αποφασιστικά : "Γνωρίζω την άποψή σου πάνω σε αυτό το θέμα, αλλά η πλειοψηφία αυτή την φορά νίκησε!" 

Περιμένω να αντιδράσει αρνητικά, αλλά προς μεγάλη μου έκπληξη, απαντά :" Αφού το θέλετε όλοι, να το πάρετε." 

Δεν έχασα χρόνο.... τηλεφώνησα στους γονείς του παιδιού και το σκυλάκι σε λιγότερο από μια ώρα ήταν σπίτι μας.   
Δεν θα ξεχάσω ποτέ πόσο ευχάριστα ένιωσε με το που μπήκε στο σπίτι. Στο pet shop είπαν πως από την ώρα που το είχαν πάει έκλαιγε μόνο, ούτε νερό δεν είχε πιεί. Με τους γονείς του παιδιού γίναμε φίλοι και έρχονται πολύ συχνά να το δουν. Το αγαπούν το ίδιο με εμάς!! Ευτυχώς που δεν πουλήθηκε κάπου ..... σε κάποιον!!

 

Το ότι εκπλήρωσα την επιθυμία μου δεν σημαίνει πως δεν αισθανόμουν τύψεις που έχω εγκλωβίσει ένα πλάσμα σε ένα διαμέρισμα. Ειδικά ένα ζώο που το φυσικό του περιβάλλον είναι τόσο διαφορετικό από αυτό που του προσφέρω.

Όλα αυτά μέχρι σήμερα..... πριν χτυπήσει το τηλέφωνο.

Η θεία μου με ρώτησε τι κάνει το σκυλί...

Παράξενο που ρωτάει.....σκέφτηκα.

 <<Μια χαρά είναι το "κοριτσάκι" μου>>  της απαντώ.

Και συνέχισε : "Άντε βρε πέταξέ το έξω από το σπίτι σου. Θα βρωμίσετε εκεί μέσα. Και τα εγγόνια μου ζητάνε σκυλάκι... αλλά η ξαδέρφη σου δεν κάνει τέτοιες βλακείες" .....είπε πολλά ακόμα, αλλά δεν έχει νόημα να συνεχίσω.

 

Δεν έχω τύψεις πια. Το πλάσμα αυτό έχει βρει πολύ αγάπη. Και όλοι μας βέβαια έχουμε εισπράξει αγάπη.

Ίσως τελικά είναι τυχερό που βρέθηκε εδώ και δεν είναι ένα ακόμα αδέσποτο. Ούτε παρατημένο σε κάποιο οικόπεδο μέσα σε ένα βρωμερό..... κατά τ'αλλα όμως διαμορφωμένο χώρο για σκύλους. 
 

Οι εικόνες μιλάνε από μόνες τους.