Day 4.......What you read - Ένα βραβείο από μένα!

Το βιβλίο που διαβάζω είναι " Το έρημο σπίτι " της Ρόζαμουντ Πίλτσερ.

Πρόκειται για την ιστορία μια γυναίκας που παντρεύτηκε, έκανε παιδιά, χήρεψε και ξαναγυρνά εκεί όπου έζησε τον μεγάλο έρωτα της ζωής της...

Στο παζάρι βιβλίου  είχα αγοράσει ένα βιβλίο της Κιμ ΄Εκλιν με τίτλο 

"Ο αγνοούμενος". 

Τότε είχα σχολιάσει - χαριτολογώντας - μην τυχόν διαβάζοντάς το βρεθώ και εγώ αγνοουμένη.

Εφόσον το διάβασα... μπορώ να πω ότι μου άρεσε αρκετά.

Δεν θα σας πω την ιστορία, θα σας γράψω μόνο την τελευταία παράγραφο του οπισθόφυλλου του βιβλίου.

"Αποκαλύπτει τις δυνάμεις που υπονομεύουν τον έρωτα :

η οικογένεια , η πολιτική, η λησμονιά. Μας κάνει ν' ανα-

ρωτηθούμε πως διεκδούμε το παρελθόν, πως τιμάμε

τους νεκρούς, πως συνεχίζουμε όταν χάνονται αυτοί που 

αγαπάμε. "

Η αλήθεια είναι πως δεν διαβάζω βιβλία όλο το χρόνο.

Όταν με πιάσει όμως δεν σταματάω για ένα μεγάλο διάστημα.

Τον τελευταίο μήνα διάβασα τρία ακόμα της Αλκυόνη Παπαδάκη.

Πιο πρόσφατο " Η μπόρα".

 Το είχα διαβάσει ξανά παλιότερα, αλλά το ξαναδιάβασα για πολλούς και διαφόρους λόγους .

" Εγώ δεν ξέρω πολλά γράμματα. Μα όπως 

κάθομαι τις νύχτες στην αυλή μου και κοιτά-

ζω τ' αστέρια, σκέφτομαι και μερικά πράματα.

Σκέφτομαι λοιπό, τι διαφορά υπάρχει

να' σαι μέσα στους ανθρώπους ή μέσα στα

θερία. Και λέω πως με τα θερία, είναι καλύ-

τερα. Στο κάτω κάτω, αυτά τα ξέρεις. Είναι

θερία, λες. Και φυλάγεσαι. Τους ανθρώπους

όμως; Μέχρι να πάρεις είδηση τι θεριό έχεις

δίπλα σου, σε κατασπάραξε. Πάει. Τους αν-

θρώπους εγώ τρέμω. Τους όμοιούς μου. Που

μιλούνε, που χαϊδεύουνε, που χιχιρίζουνε,

που χαιρετούνε. Αλίμονο απ' αυτούς, Χριστέ

μου. Αλίμονο και τρισαλίμονο."

                               Αλκυόνη Παπαδάκη

                                 " Η μπόρα"

Δυο ακόμα βιβλία της Αλκυόνης Παπαδάκη που δεν είχα διαβάσει....

"Το χρώμα του φεγγαριού"

"- Τι χρώμα έχει η λύπη; ρώτησε το αστέρι την

κερασιά και παραπάτησε στο ξέφτι κάποιου

σύννεφου που περνούσε βιαστικά. Δεν άκουσες;

Σε ρώτησα, τι χρώμα έχει η λύπη;

- Έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα, την 

ώρα που γέρνει ο ήλιος στην αγκαλιά της. 'Ενα

βαθύ άγριο μπλε.".............

                                      Αλκυόνη Παπαδάκη

                                                          " Το χρώμα του φεγγαριού"

 " Το Σκισμένο ψαθάκι"

"Μια ζωή θυμάμαι τον εαυτό μου να φτιάχνει

στέκια και καταφύγια για την ψυχή μου. Κι εκεί

που είναι όλα έτοιμα και έχω αρχίσει να βολεύομαι,

εκεί που είναι όλα τακτοποιημένα και

κάθομαι λίγο να ξεκουραστώ και να κάμω 

τσιγαράκι, μπαίνει ο διάολος μέσα μου και μου 

την ανάβει. "............

                        Αλκυόνη Παπαδάκη

                             "Σκισμένο ψαθάκι "

Ρόζαμουντ Πίλτσερ " Το μοναχικό λιοντάρι "

Η ιστορία μιας κοπέλας που έχει υιοθετηθεί από τον πατέρα της χωρίς να το γνωρίζει η ίδια.

Πιστεύοντας πως έχει βρει τα ίχνη του , ξεκινά ένα ταξίδι με την λαχτάρα να τον συναντήσει. 
Εκεί ανακαλύπτει τον έρωτα....

Μετά  "Το έρημο σπίτι" σειρά έχουν οι δυο τόμοι της Ρόζαμουντ
Πίλτσερ " Ο γυρισμός ".
Αλκυόνη Παπαδάκη και Ρόζαμουντ Πίλτσερ κυριαρχούν αυτή την περίοδο στις προτιμήσεις μου!!!

Θέλοντας να σας ευχαριστήσω που επισκέπτεστε το μπλογκ μου και για τα όμορφα σχόλια που μου αφήνετε, έφτιαξα το παρακάτω βραβειάκι.
 Θα χαρώ πολύ να το πάρετε όλοι!!

Μπορείτε να το δώσετε όπου θέλετε για να πείτε το δικό σας "Ευχαριστώ"