Day 21......Sometimes

Μερικές φορές μου αρέσει να χαζεύω πράγματα με τα οποία ασχολήθηκα στο παρελθόν.

Πήγαινα πέμπτη δημοτικού όταν καθόμουν με τις ώρες και κοίταζα την ξαδέρφη μου να κεντάει στην ραπτομηχανή.
Κοίταζα τα σχέδια, παρατηρούσα κάθε της κίνηση, μαγευόμουν με τα χρώματα από τις κουβαρίστρες! 

Προσπαθούσα να μάθω τα πάντα.... ακόμα και το καρμπόν που αποτύπωνε τα σχέδια ήταν κάτι μαγικό για μένα.

 Μόλις έκλεισαν τα σχολεία ζήτησα από τους γονείς μου να μου αγοράσουν μια ραπτομηχανή .
Αυτό ήθελα! Την μηχανή που κεντούσε!!
Οι γονείς μου θυμάμαι γέλασαν και μου είπαν :
<< Είσαι πολύ μικρή για να έχεις μια τέτοια μηχανή! Να μεγαλώσεις λίγο και αν την θέλεις ακόμα να την πάρουμε. >>
Έφτασε τέλος Ιουνίου και συνέχισα πεισματικά να την ζητάω.
Σε μια βόλτα με την μαμά στην αγορά περάσαμε από τα αδέρφια της, που είχαν κατάστημα με ηλεκτρικές συσκευές.
Όσο εκείνοι συζητούν, εγώ παίζω ανάμεσα στις ηλεκτρικές συσκευές.
Ξαφνικά σταματάω μπροστά σε αυτό που τόσο ποθώ. Μια ραπτομηχανή που κεντάει!
Δεν θα ξεχάσω ποτέ πως ένιωσα εκείνη την μέρα....
 Μετά από λίγες ώρες, ο θείος μου, την έφερε στο σπίτι.

 Είναι η ραπτομηχανή που έχω μέχρι σήμερα. Για μένα είναι ένα αντικείμενο που δεν θα αποχωριστώ ποτέ.....θα την κρατήσω ακόμα και όταν "κουραστεί" να δουλεύει!
 Ούτε κι εγώ ξέρω πόσα κεντήματα έφτιαξα τα καλοκαίρια που δεν είχα σχολείο.
Το παρακάτω είναι ένα το πρώτο τραπεζομάντιλο εκείνου του καλοκαιριού!

Τα μωρουδιακά των παιδιών μου ήταν τα τελευταία που κέντησα.
Δεν τελείωσε όμως εκεί το έργο της περιβόητης ραπτομηχανής μου!! 
Συνεχίζεται......