Ε.......όπως Ευγένεια

Όλοι μας γνωρίζουμε, τι μας περιμένει αν αρρωστήσουμε και χρειαστεί να βρεθούμε σε ένα κρατικό νοσοκομείο. Ή πρέπει να έχουμε κάποιον γνωστό στο χώρο ή χρήμα να σκορπίζουμε σε φακελάκια για να μας εξυπηρετήσουν άμεσα. Υπάρχουν όμως και κάποιες ελάχιστες μεμονωμένες περιπτώσεις, όπου η ευγένεια, η ανθρωπιά και ο σεβασμός απέναντι στον άνθρωπο βρίσκονται και εκεί.
 Πριν λίγες μέρες, τρομοκρατημένη από ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας παιδιού μου, βρέθηκα σε ένα από τα νοσοκομεία της πόλης μας . Δεν είχα ραντεβού, είχα μόνο την αυστηρή εντολή του γιατρού μας να γίνει αυτή η εξέταση άμεσα.

 Βρέθηκα μέσα σε μια αίθουσα γεμάτη κόσμο. Κάποιοι με την αγωνία στο πρόσωπό τους, άλλοι αγανακτισμένοι επειδή δεν υπήρχαν τα ραντεβού που τους είχαν κλείσει.... ένας κύριος είχε καλέσει τηλεοπτικό συνεργείο τοπικού σταθμού για να εκφράσει την οργή του, μια κυρία φώναζε υστερικά!! 
Ήμουνα στον δικό μου κόσμο!! Πίστευα, πως δεν είχα καμιά ελπίδα να με εξυπηρετήσουν.

         Προχωράω προς την γραμματεία και εκεί μια κυρία, χαμογελώντας με ρωτάει τι θέλω.....κόμπιασα και της απαντώ με κομμένη ανάσα : 

- Μου συμβαίνει αυτό και αυτό.....σας παρακαλώ, ξέρω τις διαδικασίες, αλλά δεν γίνεται να περιμένω ένα μήνα.....με κοίταξε μου χαμογέλασε ξανά και είπε:  
-Πήγαινε εκεί και θα σε εξυπηρετήσουν, είναι καλά παιδιά.

    Για άλλη μια φορά  πλησιάζω την πόρτα δειλά δειλά...παίρνω βαθιά ανάσα και χτυπάω......συναντώ μια ευγενέστατη κοπέλα.... όλο αγωνία με τρεμάμενη σχεδόν φωνή της εξηγώ. θα το κάνουμε μου λέει μην στεναχωριέσαι...πήγαινε μόνο να τακτοποιήσεις τα χαρτιά.....εκεί παρουσιάστηκε πρόβλημα, αλλά όλοι εκείνοι την μέρα ήταν πρόθυμοι να βοηθήσουν....
  Να πω και από δω ένα ευχαριστώ σε  αυτούς τους ανθρώπους που με χαμόγελο και ευγένεια φέρθηκαν πραγματικά ανθρώπινα.