Πέμπτη 28 Ιουλίου 2016
Δευτέρα 4 Ιουλίου 2016
Ταξιδευτές της πρόζας
Η θεατρική ομάδα της ένωσης των Καλαβρυτινών της Πάτρας <<Ταξιδευτές της πρόζας>> δημιουργήθηκε γύρω στα τέλη του 2008 κατόπιν πρότασης της ταμίας της ένωσης κ. Αφροδίτης Σκαλτσά Δημητρακοπούλου και στελεχώθηκε αμέσως από ανθρώπους που αγαπούν το θέατρο.
Η δημιουργός της ομάδας με τη σύμφωνη γνώμη του προέδρου της ένωσης κ.Νίκου Μαντά έθεσε στόχο τους καλοκαιρινούς μήνες -κι όχι μόνο- η ομάδα να ανεβαίνει στα χωριά μας αλλά και όπου αλλού την καλούν και να παίζει μπροστά έστω και σε δέκα γερόντισσες και γέροντες, προσφέροντάς τους γέλιο σε στιγμές δύσκολες για όλους μας.
Οι << Ταξιδευτές της πρόζας >> έχουν χαρακτηρισθεί ως <<μπουλούκι προσφοράς>> γιατί από τον Μάιο του 2009 που ξεκίνησαν δειλά-δειλά τις παραστάσεις τους και έχουν δώσει μέχρι σήμερα 237 δωρεάν παραστάσεις, βάζοντας προτεραιότητα τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη το γέλιο.
Επίσης με τις δωρεάν παραστάσεις τους βοηθούν τους σκοπούς για την ενίσχυση οικογενειών και ιδρυμάτων που έχουν ανάγκη υλικά αγαθά.
Η ομάδα από το Μάιο του 2009 έχει παρουσιάσει τα εξής έργα:
- <<Σώστε τη φύση και τη Γη>> της Μάχης Αντωνοπούλου
- <<Ημέρα παρεξηγήσεων: Ένα παιδί - ένα σκυλί - ένα δόντι και ένα αμάξι>> του Βασίλη Αναστασιάδη
- <<Εξωτερικά ιατρεία>> Από τις ζακυνθινές ομιλίες του Νίκου Γουσέτη
-<<Η πιο δυνατή>> του Αουγκουστ Στρίνμπεργκ
-<<Μ'αγαπάς>> του Ρόναλντ Λαίνγκ
-<< Η Πώληση της Αθηνας>> του Νικόλαου Σακελάριου
-<< Ο θάνατός σου η ζωή μου>> του Αλέκου Σακελάριου
-<<Τα γενέθλια>> του Ντίνου Ταξιάρχη
-<<Ο Λεπρέντης>> του Χουρμούζη
-<<Mis Evans, Πνευματισμός, Καινούργιο Σπίτι>> του Ν. Λάσκαρη
-<<Τελετή>> του Παύλου Μάτεση
-<<Δεν είμαι εγώ>> του Γρηγορίου Ξενόπουλου
Σύμφωνα με την τελευταία παράσταση στο έργο του Γρηγορίου Ξενόπουλου ( Μάρτης 1928 ), η λογική, μονάχη της, δεν αξίζει τίποτα. Πρέπει να συνοδεύεται και από την φαντασία. Κι όπως είναι γελοίοι εκείνοι που παραμερίζουν ολωσδιόλου τη λογική και πελαγοδρομούν μόνο με τη φαντασία, άλλο τόσο είναι κι εκείνοι που δεν έχουν καθόλου φαντασία ή που φοβούνται όση έχουν και τη διώχνουν όσο μπορούν για να μη γελαστούν, αφηνόμενοι μόνο στον αλάνθαστο τάχα συλλογισμό.
Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι από την παράσταση <<Δεν είμαι εγώ>> που παίχτηκε στις 3/7/2016 στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Πατρέων ( παλιό νοσοκομείο Πάτρας, Άνω πόλη).
Η ομάδα των Ταξιδευτών δέχεται προτάσεις για πάντα δωρεάν παραστάσεις στο τηλ. 6939 589417
Σάββατο 2 Ιουλίου 2016
Αρχαίο Ωδείο Πάτρας
Το αρχαίο Ωδείο της Πάτρας ,δυτικά του κάστρου, μνημονεύει η περιηγητής του 2ου αι. μ.Χ. Παυσανίας ως << το πιο ευπαρουσίαστο απ' όλα τα ελληνικά Ωδεία εκτός του αθηναϊκού>>. Πρέπει να ανεγέρθηκε νωρίτερα από το Ωδείο της Αθήνας ( Ηρώδειο, 160 μ.Χ ) και, όπως απέδειξαν οι αρχαιολογικές έρευνες, έπαψε να χρησιμοποιείται μετά τον 3ο αι.μ.Χ.
Έχει όλα τα βασικά μέρη του θεάτρου: κοίλο, ορχήστρα, προσκήνιο, σκηνή, παρασκήνια, και είναι μικρότερο από το Ηρώδειο.
Καθώς η διάμετρος του κοίλου του είναι η μισή περίπου από αυτή του Ωδείου της Αθήνας, μπορούμε να πούμε πως χωράει τους μισούς θεατές από αυτό. ( 2.500 περίπου της Πάτρας, 5.000-6.000 της Αθήνας ).
Το κοίλο του θεάτρου δεν είναι λαξευτό, όπως συμβαίνει με άλλα θέατρα, ούτε στηρίζεται σε κάποιο φυσικό αντέρεισμα. Για την στήριξή του χρειάστηκε να κατασκευαστεί αναλημματικός τοίχος που δεν σώζεται σε όλο του το ύψος. Το ανάλημμα είναι χτισμένο με πέτρες και επενδυμένο με επάλληλες σειρές οπτοπλίνθων κατά το ρωμαϊκό σύστημα opus testaceum, ενισχύεται δε κατά διαστήματα από ογκώδεις , χτισμένους με τον ίδιο τρόπο, πεσσούς.
Το ίδιο οικοδομικό σύστημα βλέπουμε και στον τοίχο της πρόσοψης, καθώς και στα χωρίσματα της σκηνής και των παρασκηνίων.
Η πρόσοψη που βλέπει προς τον νότο, έχει πέντε ανοίγματα-εισόδους προς την σκηνή και δυο στα πλάγια προς τα παρασκήνια.
Ο τοίχος της σκηνής προς την πλευρά του κοίλου φέρει οκτώ κόγχες, εκ των οποίων οι τέσσερις αψιδωτές και οι υπόλοιπες ορθογώνιες.
Κόγχες φέρει και ο χαμηλός τοίχος του προσκηνίου απέναντι από την ορχήστρα.
Η ορχήστρα είναι ημικυκλική με επένδυση από μαρμάρινες πλάκες και χωρίζεται από το κοίλο με επίσης μαρμάρινο χαμηλό θωράκιο.
Το κάτω διάζωμα αποτελείται από τέσσερις κερκίδες με δεκαέξι σειρές καθισμάτων.
Οι θεατές μπαίνουν στο θέατρο από τρεις κτιστές κλίμακες, που ξεκινούν από την άνω πλευρά του κοίλου και καταλήγουν στο διάζωμα.
Τρεις κλίμακες διευκολύνουν την κίνηση των θεατών στο κάτω μέρος.
Το επάνω διάζωμα έχει επτά κερκίδες και σώζονται επτά σειρές καθισμάτων και ανάλογες κλίμακες.
Ίσως να υπήρχαν κι άλλες σειρές και να καταστράφηκαν μαζί με το επάνω μέρος του αναλημματικού τοίχους.
Από τον 3ο μ.Χ. αιώνα μέχρι το 1889, οπότε έγινε η αποκάλυψή του, ο χώρος του Ωδείου χρησιμοποιήθηκε διαφορετικά. ( βρέθηκαν τάφοι )
Στα 1889 ήταν εντελώς σκεπασμένο από χώματα, η πρώτη μάλιστα αποκάλυψή του έγινε όταν χρειάστηκαν μπάζα για την επιχωμάτωση του λιμανιού.
Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο ο πατρινός αρχιτέκτονας Ι.Βασιλείου φρόντισε για την αναστήλωση του θεάτρου και την επικάλυψη με μαρμάρινες πλάκες του κάτω διαζώματος.
Στο γύρω από το Ωδείο χώρο εκτίθενται σαρκοφάγοι, ψηφιδωτά και άλλες αρχαιότητες που μεταφέρθηκαν εκεί μετά την ανεύρεσή τους κατά τις αρχαιολογικές ανασκαφές της Πάτρας.
Συμπρωταγωνίστρια της Μαρίας από το mytripsonblog
στην παράσταση του φωτός, και ένα ακόμα Life Images (#24)
"Οι πληροφορίες όπως αναγράφονται στον αρχαιολογικό χώρο"
"Οι πληροφορίες όπως αναγράφονται στον αρχαιολογικό χώρο"