Καλημέρα!!!!

Ήταν ένα δύσκολο καλοκαίρι!

Δεν θα το άφηνα όμως να φύγει χωρίς να πάρω έστω και μια μικρή γεύση του!!

Αδειάζω βαλίτσες και επιστρέφω με περισσότερο φωτογραφικό υλικό!!

24 λέξεις σε 24 φωτογραφίες!!

Όσο το Δελφινάκι μας πλατσουρίζει στα νερά και χαίρεται τις καλοκαιρινές διακοπές του οι μπλογκόφιλοι του έχουν πάρει τις φωτογραφικές μηχανές και μεταφέρουν μια φωτογραφία για κάθε γράμμα της αλφαβήτας. 

24 λέξεις..... σε 24 φωτογραφίες και η δική μου συμμετοχή με τις περισσότερες φωτογραφίες να προέρχονται από τα φωτογραφικά αρχεία μου !!

Α.....άμαξα 

Β......βάζο

Γ......γάτα

Δ.....δύση

Ε...ελάφι

Ζ...ζέβρα

Η....ηλιοτρόπιο

Θ....θέα

Ι.....ιβίσκος

Κ....κάστρο

Λ....λιμάνι

Μ.....μπαλκόνι

Ν......ναός

Ξ.....ξύλα

Ο....ουρανός

Π....πιγκουΐνος

Ρ......ρινόκερος

Σ....συντριβάνι

Τ....τοίχος

Υ.....υλικά

Φ.....φοίνικας

Χ...χήνα

Ψ....ψησταριά

Ω.....ώρα

Από την στιγμή που έβαλα την φωτογραφία με την άμαξα σιγοτραγουδώ ένα τραγούδι...
Ας "παζαρέψουμε" λοιπόν τον "καροτσέρη" και ας απολαύσουμε τις τελευταίες μέρες του Αυγούστου με ότι καλύτερο έχουμε!!!

Καλό Σαββατοκύριακο!!!

Ολιμερίς το χτίζανε.......

........το βράδυ εγκρεμιζόταν.

Θα μπορούσα να πω χιλιάδες παραδείγματα που θυμίζουν το φημισμένο γιοφύρι της Άρτας.

Βέβαια στην συγκεκριμένη περίπτωση σύμφωνα με το ομώνυμο θρυλικό δημοτικό τραγούδι θυσίασαν τη γυναίκα του πρωτομάστορα, προκειμένου να στεριώσει το άτιμο.

Δεν ξέρω τι τραγούδι θα γραφτεί για τις κατασκευές των σύγχρονων "γεφυρών" (δρόμων και πλατειών).......σίγουρα πάντως η "γυναίκα" του πρωτομάστορα σε αυτό..... δεν θα παίξει ανάλογο ρόλο!!

Κι επειδή δεν το 'χω με τους στίχους για να φτιάξω το συγκεκριμένο τραγούδι, θα ασχοληθώ με το γιοφύρι της Άρτας φωτογραφίζοντάς το στην σημερινή του μορφή.

Θα αφήσουμε το αυτοκίνητο στο πάρκινγκ των επισκεπτών του ιστορικού γεφυριού και θα πάρουμε μια πρώτη εικόνα του.

Στην κορυφή του λόφου φαίνεται το νοσοκομείο της Άρτας.

Ο σύζυγός μου προχωράει μπροστά και για μια στιγμή έχω την απατηλή ελπίδα πως θα με συνοδέψει πάνω στην γέφυρα. 

Όπως ήταν όμως καταμεσήμερο, εκείνος είχε μια καλύτερη ιδέα. 

Άραξε κάτω από τα πλατάνια και μου ευχήθηκε καλό δρόμο!

Φυσικά δεν με έπαιρνε να πω κουβέντα μιας και ήδη.....κάνοντάς μου το χατήρι να βρεθώ στα πάτρια εδάφη..... είχαμε κάνει απόκλιση αρκετών χιλιομέτρων από τον προορισμό μας!

Μόνη μου λοιπόν με την φωτογραφική μηχανή στο χέρι θα κάνω τον περίπατό μου πάνω στην γέφυρα.

Τα νερά του ποταμού Αράχθου ηχούν στα αυτιά μου σαν μια ξεχωριστή μουσική νότα 

Θα αφεθώ σε αυτόν τον ήχο για αρκετή ώρα μέχρι που ακούω την φωνή του αμόρε ......

" Τι θα γίνει; Θα τελειώσεις καμιά φορά να φύγουμε; " 

Κάπως έτσι αφήνω με μισή καρδιά την "μουσική" και τις "νότες".   

Περπατώ τα 145 μέτρα της λιθόκτιστης γέφυρας και.....

..... κάνοντας ζικ-ζακ τα 3,75 μέτρα πλάτος της αποθανατίζω το τοπίο ολόγυρά της.

Η καινούργια γέφυρα .......ασχολίαστη!!

Η άλλη πλευρά...... όαση!

Πως να πηγαίνω εκεί άραγε; Πρέπει να φωτογραφίσω την γέφυρα και από αυτό το σημείο. 

Ωχ!!..... πρέπει να περάσω μπροστά από .....

.....τον κέρβερο!!

Κι όχι που δεν θα περνούσα!!!

Μερικές ακόμα φωτογραφίες του γεφυριού!!

Αν αργήσω να εμφανιστώ μην ανησυχήσετε.
Δεν πρόκειται να έχω την τύχη της γυναίκας του πρωτομάστορα μετά την "προβολή" της παραπάνω ανάρτησης.
Όχι σε γεφύρι τουλάχιστον!!! :))

Καλό ξημέρωμα!!!