Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2015

Το ταξίδι ενός φλιτζανιού...


Ξέρω ότι δείχνω ως ένα συνηθισμένο φλιτζανάκι που φωτογραφίζεται πάνω στο πιατελάκι του αλλά η ιστορία του δικού μου ταξιδιού άλλαξε την εμφάνισή μου πριν ένα χρόνο.
Το ταξίδι ξεκίνησε πριν πενήντα τρία χρόνια. Δεν ζούσα βέβαια τότε μα τα χρόνια που πέρασα μαζί της μου διηγήθηκαν όλα όσα κι εγώ θα προσπαθήσω να σας μεταφέρω.


Δεκάχρονα παιδιά και οι δυο τον καιρό του πολέμου. Γράμματα έμαθαν. Εκείνος διαβάζοντας κάτω από το δέντρο που φύλαγε τα πρόβατα του πατέρα του - συγκεκριμένα τα ξένα πρόβατα που είχε αναλάβει η οικογένειά του προκειμένου να έχει στέγη και τροφή - και εκείνη από τον θείο της και δάσκαλο του μικρού χωριού που μεγάλωνε. 
Κάτω από αντίξοες συνθήκες βρέθηκαν να κατοικούν στην ίδια πόλη. (συγκλονιστικές οι ιστορίες και των δυο που αποτελούν από μόνες τους ένα ολόκληρο κεφάλαιο η καθεμιά ).

Τα χρόνια περνούσαν και οι δυο νέοι δεν έτυχε να συναντηθούν. 
Η μοίρα όμως είχε φτιαγμένο για εκείνους  το καλύτερο σενάριο. 
Ένα προξενιό τους ένωσε στην ηλικία των 30 χρόνων.
Από την πρώτη μέρα που έζησαν μαζί εκείνος έφτιαχνε το πρωινό τους καφεδάκι ( βγαίνοντας στην σύνταξη ανέλαβε και τον απογευματινό). Θα το έπιναν μαζί ή θα το άφηνε σκεπασμένο με ένα πανάκι στο τραπέζι της κουζίνας για να το βρει εκείνη όταν ξυπνήσει. Αυτό συνεχίστηκε για πενήντα τρία ολόκληρα χρόνια. 
Η μόνη τους διαφορά ήταν στα φλιτζάνια. Εκείνος πιστός στο παραδοσιακό λευκό και παχύ φλιτζάνι του ελληνικού καφέ, ενώ εκείνη προτιμούσε πάντα τα λουλουδάτα φλιτζάνια. Εγώ λοιπόν ήμουν το τελευταίο από ένα  τέτοιο σετ φλιτζανιών.
Πριν ένα χρόνο εκείνη έφυγε!
Μέρες ολάκερες έμεινα πάνω στην βάση μου χωρίς κανένας να με ακουμπήσει. 
 Εκείνος δεν έφτιαχνε πια καφέ και ας τον παρακαλούσε η κόρη του -που μένουν στο ίδιο σπίτι- να πιούν μαζί ένα καφεδάκι.
Την ίδια άρνηση είχε κι όλο το διάστημα που εκείνη ήταν στο νοσοκομείο. 
Το ίδιο έκανε κι εκείνη όταν ήταν στο νοσοκομείο εκείνος. 
Πέρασαν μέρες. Δέκα πάνω κάτω.
Κι έφτασε εκείνο το πρωινό που ξυπνώντας η κόρη βλέπει στο τραπέζι της κουζίνας ένα φλιτζάνι σκεπασμένο με μια χαρτοπετσέτα. Ένα χαμόγελο εμφανίστηκε μεμιάς στο πρόσωπό της. 
Ήταν σίγουρη πως είχε πιεί και ο πατέρας της. 
Αυτό που δεν μπορούσε με τίποτα όμως να φανταστεί ήταν πως ο καφές του ήταν πια σερβιρισμένος μέσα σε μένα. 
Στο φλιτζάνι της!



 Από εκείνη τη μέρα με τοποθετούν σε ένα άλλο πιατελάκι.
Τι απέγινε το δικό μου;
Δεν έμαθα ακόμα......



Η ιστορία είναι αληθινή και γράφτηκε για "Το ταξίδι ενός φλιτζανιού" που διοργανώνει η Πέτρα από το blog " Ο πιο πιστός φίλος του σκύλου".




31 σχόλια:

  1. Αχ... Έχω ζήσει τόσο μα τόσο πολύ συγκινητικές στιγμές, μέσα από "το Ταξίδι ενός Φλιτζανιού", που ξεκίνησε πριν από έναν ακριβώς μήνα σαν σήμερα... Ειδικά εκείνες οι ιστορίες που εμπεριέχουν κάτι από την πραγματική ζωή, με έχουν κάνει κομμάτια. Παράλληλα όμως, σας ευχαριστώ πάρα πολύ που καταθέτετε την ψυχή σας, με αφορμή ένα Φλιτζάνι... Βιβή μου, σου στέλνω μια ζεστή αγκαλιά, γι' αυτό που μόλις διάβασα.. Να είσαι καλά... Το λινκ τής ανάρτησης σου θα το προτείνω κι εγώ στους φίλους μας με την αυριανή ανάρτηση μου. Γλυκά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Από την στιγμή που ανακοίνωσες το "Ταξίδι ενός Φλιτζανιού" θέλησα να γράψω για αυτό το γεγονός. Ήταν οι μέρες που ετοιμαζόμασταν για το μνημόσυνο του ενός έτους και όλα έρχονταν στην μνήμη μου σαν να ήταν χθες. Σε ευχαριστώ πολύ που μου έδωσες την ευκαιρία να το μοιραστώ μαζί σας . Να σαι πάντα καλά Πέτρα μου! Φιλάκια πολλά!

      Διαγραφή
  2. Ωχ, βρε Βιβή... Τί μου έκανες Σαββατιάτικα? Θα φανεί κοινότυπο αν γράψω πως "δεν έχω λέξεις", αλλά είναι η αλήθεια...
    Με κάνουν κομμάτια αυτές οι ιστορίες... Με συγκίνησες πάρα μα πάρα πολύ... Ειλικρινά, κορίτσι μου, είναι από τις φορές που με το ζόρι βλέπω την οθόνη...
    Να είσαι καλά πάντα... Φιλί γλυκό και τρυφερό, παρέα με αγκαλίτσα στοργική!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να σαι καλά κι εσύ Γιάννα μου! Έλα να σε πάρω κι εγώ μια αγκαλίτσα που σε στεναχώρησα Σαββατιάτικα. Θα σου φτιάξω όμως την Κυριακή! Ο πατέρας μου είναι άνθρωπος -σαν εσένα- με αστείρευτο χιούμορ. Όταν ήμουν 15 χρονών με είχε πιάσει μια μανία να αγοράσω μηχανάκι ( παπάκι ). Η μητέρα μου με αυστηρό ύφος το απέκλεισε με την μια. Ο πατέρας χαμογέλασε και είπε. Καλά παιδί μου, περίμενε μέχρι την Τρίτη που έχει την λαική. Θα σου πάρω δυο τρια! Μέχρι σήμερα το φυσάω και δεν κρυώνει! Έσκασες χαμογελάκι έστω; Αν όχι θα σου πω κι άλλα! :))) Φιλάκια πολλά!

      Διαγραφή
  3. Βιβή μου, είναι που είναι η διάθεση μου στα πατώματα κάπως, διάβασα και την ιστορία σου κι έγινα, μην σου πω έγινα! Συγκινήθηκα, βούρκωσα.... Σ' ευχαριστούμε γι' αυτή την υπέροχη -αληθινή- ιστορία! Να είσαι καλά! Σου στέλνω τα φιλιά μου και την αγάπη μου για ένα όμορφο και ήρεμο Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ βρε Μαράκι μου γλυκό! Εύχομαι να είσαι καλύτερα τώρα που σου απαντώ. Κι εγώ σε ευχαριστώ πολύ για όλα! Να έχεις μια όμορφη και χαρούμενη Κυριακή κοριτσάκι μου ! Φιλάκια πολλά!

      Διαγραφή
  4. Βιβή μου πολύ συγκινήθηκα με την ιστορία σου. Όταν ο ένας σύντροφος χάνει τον άλλο ύστερα από μια αγαπημένη ζωή είναι δύσκολο να ξεχάσει τις αγαπημένες συνήθειες και να συνηθίσει την έλλειψη του συντρόφου.
    Καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι είναι Ελένη μου! Κι η καρδιά βρίσκει πάντα τον τρόπο να "κρατήσει" τα αγαπημένα άτομα κοντά μας για πάντα! Να έχεις μια όμορφη Κυριακή! Φιλάκια!

      Διαγραφή
  5. Βιβή μου ,πραγματικά πολύ συγκινητική η ιστορία του φλυτζανιού σου ...Πενήντα τρία χρόνια συνήθεια αγαπημένη μαζί με τον άνθρωπο σου δεν είναι εύκολο να τη σταματήσεις εκτός και αν κάτι σε αποτρέπει ...αρρώστια ,θάνατος ,λύπη ...Άρχισα να συγκινούμαι πολύ με αυτά που διαβάζω ...ίσως άρχισα πραγματικά να μεγαλώνω ...Καλό Σαββατοκύριακο γλυκιά μου !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πενήντα τρία χρόνια Ολυμπία μου κι όπως έγραψα και στην Ελένη η καρδιά βρίσκει πάντα το τρόπο! Να σαι καλά Ολυμπία μου! Σε φιλώ γλυκά!

      Διαγραφή
  6. Πολύ συγκινητική ιστορία Βιβή μου! Αυτές οι συνήθειες που κρύβουν μέσα τους όλη την αγάπη ενός ζευγαριού, που πορεύεται στη ζωή χέρι χέρι, είναι το καλύτερο αντίδοτο στη φρίκη όσων συμβαίνουν γύρω μας...
    Σ' ευχαριστώ γι' αυτό που διάβασα και για τα συναισθήματα που μου προκάλεσε
    Σε φιλώ, την καλημέρα μου
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς ήρθες Μαρίνα και σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Εύχομαι σύντομα να βρεθεί και το ισχυρότατο αντίδοτο που θα δώσει ένα τέλος σε όλη αυτή τη φρίκη! Να έχεις ένα όμορφο βράδυ! Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  7. Βιβή μου,
    με συγκίνησε η αληθινή ιστορία σου και συμφωνώ πως η καρδιά βρίσκει πάντα τρόπο! ❤️
    Σε ευχαριστώ που τη μοιράστηκες μαζί μας!
    Γλυκά φιλιά και καλή Κυριακή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Βιβή μου.....συγκλονίστηκα!
    Πέρασες χρόνος ε;
    πόσο μας μετέδωσες τη θέληση του να συνεχίσει χωρίς εκείνη, αλλά μην ξεχνώντας τη!
    Να ζήσετε να τη θυμόσαστε μάτια μου ♥
    Πολλά γλυκά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πέρασε χρόνος Αριστέα μου! Επιθυμία της από τότε που αρρώστησε ο μπαμπάς ήταν να φύγει πρώτη. Κάτι ήξερε εκείνη περισσότερο από εμάς! :) Να σαι καλά! Φιλάκια πολλά!

      Διαγραφή
  9. Μία συνήθεια πενήντα τριών χρόνο Βιβι μου δεν μπορείς να την ξεπεράσεις έτσι εύκολα όσο δυνατός και να είσαι, θέλει το χρόνο της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αυτές οι ιστορίες των φλιτζανιών , μας έδωσαν μεγάλες συγκινήσεις Βιβή μου!!!!
    Με άγγιξε πολύ η δική σου , ίσως γιατί μεγαλώνουμε, όπως λέει και η Ολυμπία!!!!
    Είμαι σίγουρη , ότι είναι παρούσα όταν ο πατέρας σου πίνει τον καφέ του με το φλιτζάνι της!!!
    Να είστε γεροί να τη θυμόσαστε!!!!!
    Φιλάκια πολλά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να σαι καλά Ρένα μου! Σε ευχαριστώ πολύ για όλα! Φιλάκια πολλά!

      Διαγραφή
  11. καρδουλα μας εχεις παντα το τροπο σου να μας συγκινεις ... μοιραζεται το καφεδακι του μαζι της παντα με το δικο του τροπο , να εισαστε και δυο γεροι και δυνατοι για να χαμογελαει και εκεινη απο εκει που βρισκεται , σε φιλω κοριτσι μου ,

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με εκείνη μοιράζεται το καφεδάκι τους όπως ξέρουν κι εγώ κάθε πρωί βρίσκω έτοιμο το δικό μου καφεδάκι! :) Να σαι καλά Κάτια μου! Φιλάκια πολλά!

      Διαγραφή
  12. Συγκινήθηκα...
    Να ζήσετε να τη θυμάστε με αγάπη, κορίτσι μου!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να σαι καλά Ελλη μου! Σε ευχαριστώ πολύ! Φιλάκια πολλά!

      Διαγραφή
  13. υπέροχη και πολύ συγκινητική η ιστορία του φλιτζανιού σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Είναι ότι πιο συγκινητικό έχω διαβάσει αλλά και πιο πολύτιμο, μιας και είναι αληθινό!
    Εύχομαι να είναι πάντα γερός και να την θυμάται με αγάπη... Σπουδαία ιστορία...
    Σε φιλώ Βιβίκα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Μάγδα μου! Να σαι πάντα καλά κι εσύ! Καλό βράδυ! Φιλάκια πολλά!

      Διαγραφή
  15. ........
    Συγκινητικό από μόνο του........
    Να είσαι καλά...
    Να την θυμάστε πάντα με αγάπη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή