Δευτέρα 22 Ιουλίου 2013

Diary of Bliss 2013 # 8 #

Καλώ το ασανσέρ στο τρίτο όροφο. Μέρες τώρα θα έλεγε κανείς πως έχει μάθει καλά την διαδρομή μου. Από τον τρίτο στον πρώτο όροφο , στον διάδρομο αριστερά και δεύτερη πόρτα δεξιά στο κυλικείο της κλινικής.


Αυτή την φορά όμως μια νεαρή κοπελιά στην μέση του διαδρόμου θα τραβήξει την προσοχή μου. 
Κρατάει στα χέρια της ένα χαρτί Α4 και κοιτάζει με απορία ολόγυρά της.
Περνώντας δίπλα της με ρωτάει ευγενικά  << Σας παρακαλώ, μπορείτε να μου πείτε που είναι το κυλικείο; >>
Της δείχνω την μεγάλη ταμπέλα που κρέμεται μερικά  μόλις μέτρα μακρυά μας, και χαμογελώντας της απαντώ  <<Εκεί >>.
Την προσπερνάω και πάω στο κυλικείο. Παίρνω το καφεδάκι μου και βγαίνω στην βεράντα να τον απολαύσω παρεούλα με την κακή μου συνήθεια .
Φτιάχνω ένα τσιγάρο.. ...δεν προλαβαίνω να το ανάψω και το κορίτσι του διαδρόμου στέκεται από πάνω μου και με ρωτά αν μπορεί να καθίσει μαζί μου. 
Κι  ενώ πίνω την πρώτη γουλιά του καφέ μου παρατηρώ την κοπέλα ανήσυχη. 
Κοιτάζει μια εμένα μια το χαρτί που έχει μπροστά της και είναι ολοφάνερο πως κάτι θέλει να μου πει. 
Η αλήθεια είναι πως επειδή στο διάδρομο στέκονταν έξω από το μικροβιολογικό εργαστήριο ανησύχησα πως κάτι κακό συμβαίνει. 
Κάπου  εκεί αρχίζει ο παρακάτω διάλογος....
Εγώ : Έχεις κάτι; Σε βλέπω ταραγμένη.
Κορίτσι : Ήρθα να ζητήσω δουλειά και μου έδωσαν να συμπληρώσω αυτή την αίτηση.
Εγώ : Ωραία της απαντώ...και της δίνω το περιοδικό που κρατούσα για να ακουμπήσει την αίτηση και να την συμπληρώσει..
Κορίτσι: Μήπως θα μπορούσατε να με βοηθήσετε να την συμπληρώσω;
Εγώ : Φυσικά. Γράψε τα στοιχεία σου και θα δούμε τι θα συμπληρώσουμε παρακάτω.
Κορίτσι : Ορίστε η ταυτότητά μου....
Σε αυτό το σημείο καταλαβαίνω πως το άγνωστο κορίτσι στο διάδρομο μπορεί να έβλεπε από ώρα την ταμπέλα του κυλικείου αλλά δεν ήξερε να διαβάζει. 
Χωρίς να την φέρω σε δύσκολη θέση παίρνω την ταυτότητά της και την αίτηση μπροστά μου και αρχίζω να την συμπληρώνω.
Ταυτόχρονα συζητάμε. 
Μαθαίνω πως είναι 30 χρονών, παντρεμένη με δυο ανήλικα παιδιά και τον τελευταίο χρόνο εκείνη και ο άντρας της είναι άνεργοι.
Γεννημένη σε άλλη χώρα και μόνιμος κάτοικος Ελλάδας τα τελευταία 19 χρόνια.
Δεν ξέρω τι να γράψω στις σπουδές....ούτε εκείνη γνωρίζει να μου πει...
Δεν μπορούμε να συμπληρώσουμε τίποτα στο ξένες γλώσσες, τα μεταπτυχιακά, γνώσεις υπολογιστών.....μόνο στο "Άλλα προσόντα" γράφουμε : καθαρισμός σπιτιών και γραφείων!!
Τελειώνουμε την αίτηση και συνεχίζουμε να συζητάμε διάφορα.
Κάπου εκεί εμφανίζεται ο γιος μου και μου ζητάει ψιλά να πάρει καφέ.
Του λέω πως ξέχασα το πορτοφόλι μου και πως δεν έχω καθόλου χρήματα επάνω μου.
Το κορίτσι που δεν ήταν πια "άγνωστο" βγάζει από την τσάντα της ένα κέρμα και του λέει πως τον κερνά εκείνη.
Όσο εκείνος αρνιόνταν πεισματικά να το δεχτεί , τον ρωτάει
 αν γέννησε η γυναίκα του και βρισκόμαστε εκεί. 
Όταν ακούει από τον γιο μου να του λέει για τον αδερφό του και το σοβαρότατο χειρουργείο που έχει κάνει, ζητάει συγνώμη που μας καθυστερεί με τα δικά της.
Επειδή στα μέρη μας δεν πίνουμε καφέ στην υγειά των άλλων, με αυτό το κέρμα που άφησε τελικά πάνω στο τραπεζάκι φεύγοντας , αγοράζουμε τέσσερα μπουκαλάκια νερό.
Ανεβαίνουμε στον τρίτο όροφο όπου βρίσκεται ο "μικρός" μας με συντροφιά τόση ώρα τον πατέρα του. Παίρνουμε από ένα μπουκάλι νερό ο καθένας και πίνουμε στην υγειά της.......

Έχει περάσει ακριβώς μια εβδομάδα  από εκείνη την μέρα! 
Η αγωνία και η ταλαιπωρία εξασθενούν σιγά σιγά από την μνήμη.
 Άνθρωποι όμως σαν εκείνο το κορίτσι μένουν για πάντα στην καρδιά μας...... 

  Tο post είναι μέρος του παιχνιδιού που διοργανώνει η Κατερίνα
http://positive-thinking-greece.blogspot.gr/2013/01/blog-post_16.html  



 mystickland.blogspot.gr
princess-airis.blogspot.gr
gunaikiesypotheseis.blogspot.gr
confusedmindblog.blogspot.gr
vasiakarepi.blogspot.gr
beloved-ideas.blogspot.gr
armoniaart.blogspot.gr
miaanapnoi.blogspot.gr

syllegw-stigmes.blogspot.gr

27 σχόλια:

  1. Τι συγκινητική ιστορία Παρασκευούλα μου!
    Περαστικά και πάλι του παιδιού και καλή τύχη στην κοπέλα θα ευχηθώ....
    Φιλάκια!
    Χαρούμενη εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ήταν ένα αξιολάτρευτο πλάσμα!! Το ίδιο της ευχήθηκα κι εγώ Αριστέα μου!!
      Να έχουμε μια όμορφη εβδομάδα! Φιλάκια!!

      Διαγραφή
  2. Είναι κάποιοι άνθρωποι που τους βλέπουμε για λίγο, αλλά τους θυμόμαστε για πάντα...
    Παίζουν ρόλο και οι στιγμές...
    Περαστικά κι από δω..και όλα να πάνε καλά..για όλον τον κόσμο...
    Φιλιά πολλά και καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι είναι Μαράκι μου!!!
      Να πάνε όλα καλά για όλο τον κόσμο!
      Φιλάκια πολλά!!

      Διαγραφή
  3. Μια πραγματική, συγκινητική ιστορία.Σ΄ευχαριστούμε που τη μοιράστηκες.Χαίρομαι που ήπιατε το νερό στην υγειά της.Όταν τριγυρνάς σε νοσοκομεία, υπάρχουν άνθρωποι που συναντάς και δεν ξεχνάς, ίσως γιατί εκεί βλέπεις την πιο ανθρώπινη πλευρά τους.Φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Γεωργία μου!! Ίσως να είναι και έτσι που το θέτεις....Από την άλλη όμως όλοι μας έχουμε γνωρίσει παρόμοια άτομα και σε άλλους χώρους!! :) Να έχεις μια όμορφη εβδομάδα! Φιλιά!!

      Διαγραφή
  4. Πολύ συγκινητική ιστορία! Σε ευχαριστούμε που τη μοιράστηκες μαζί μας! Περαστικά στο μικρό σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. I really like this story. Very amazing

    I follow you beautiful blog. I hope you will follow me back and I will wait for you in my blog www.gabusiek.blogspot.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Kαλησπέρα Παρασκευή μου!!
    Πόσο κόσμο συναντάς στά νοσοκομεία!Μέ κάποιους δένεσαι κιόλας!
    Μού εχει τύχει!
    Περαστικά στό παλικάρι σου καί γρήγορα!!
    Καλή εβδομάδα!!!Φιλάκια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Dimi μου!!! Σε ευχαριστώ πολύ!! Όταν με το καλό περάσουν όλα θα φύγω για την αγαπημένη μας Λευκάδα!! Έστω για δυο μέρες!! :)) Φιλάκια πολλά και καλή εβδομάδα!!

      Διαγραφή
  7. Συγκινητική η ιστορία σου...ευχαριστούμε που την μοιράστηκες μαζί μας..καλή τύχη στη κοπέλα...και περαστικά μαζί με ευχές όλα να πάνε καλά στο γιο σου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Περαστικά στο παληκάρι σου, Παρασκευή μου, σιδερένιο να είναι!!!!
    Και καλή τύχη στην άγνωστη κοπελιά, συγκινητική η περίπτωσή της!
    Φιλάκια κι ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια για την κόρη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Μαριάννα μου!!!
      Μακάρι να μπορούσα να απολαύσω ένα περίπατο με την ομάδα Αστυ!!
      Φιλάκια πολλά!!

      Διαγραφή
  9. Απλες καθημερινες ιστοριες!!Αγωνας για την υγεια των αγαπημενων μας,αγωνας για την επιβιωση!Συνιστωσες της ανθρωπινης Οδυσσειας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συνιστώσες τις ανθρώπινης Οδύσσειας!!! Τα είπες όλα σε τέσσερις λέξεις Άφρα μου!

      Διαγραφή
  10. Να σου πώ να είναι περαστικό αυτο που περνας..με το παιδί σου... και να το ξεχασεται γρήγορα..συνήθως σε τέτοια μερη ποιανεις ευκολα κουβεντα.. ενώνει ο πόνος και η συπμαράσταση πολλες φορες για μια παρήγορη κουβεντα...αλλα καμια φορα είναι περιοπτώσεις οπως η κοπελα που μας πςριγραφεις που σε φέρνουνπιο κοντα με τον αλλον.. και ακομα οταν χρειάονται την βοηθεια μας..ευχομαι και για εκείνη να πήγαν καλά τα πράγματα..φιλακια πολλα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Ρούλα μου!! Αυτό που με βοήθησε πολύ εκείνες τις μέρες ήταν πως στην πλειοψηφία οι άνθρωποι που συναντούσα στο κυλικείο γιόρταζαν γέννηση. Η χαρά τους μου έδινε χαρά...ξεχνούσα φόβο....έπαιρνα δύναμη!!! Κι αυτό το κορίτσι το συνάντησα δυο ώρες πριν το εξιτήριο. Εύχομαι κι εγώ όλα να πήγαν καλά με αυτό το κορίτσι!! Φιλάκια πολλά!!!

      Διαγραφή
  11. Πολύ συγκινητική η ιστορία σου!Να είναι καλά ο γιός σου εύχομαι ολόψυχα και περαστικά του!Να είναι καλά και η κοπέλα εύχομαι και καλή της τύχη όπου κι αν βρίσκεται!Φιλάκια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να σαι καλά Σπυριδούλα μου!! Σε ευχαριστώ πολύ πολύ!! Φιλάκια πολλά!!

      Διαγραφή